Het is september 1929. In Genève komen tijdens de jaarlijkse Assemblee van de Volkenbond de regeringsleiders van de 27 Europese landen bij elkaar om te confereren over een Europese federatie. Alleen door verzoening en samenwerking kan Europa er economisch weer bovenop komen en een nieuwe vernietigende oorlog voorkomen worden. De voortrekkers van dit Europese project zijn de leiders van Frankrijk en Duitsland, Aristide Briand en Gustav Stresemann. Terwijl de regeringsleiders over vergaande samenwerking praten, ondernemen talloze burgers, economen, zakenmensen, kunstenaars en intellectuelen in heel Europa vergelijkbare acties. Onder hen de Boheemse graaf Richard Coudenhove-Kalergi en in Nederland de journalist Robert Peereboom, die een landelijke handtekeningenactie voor internationale ontwapening op touw zet. Een verenigd Europa is heel dichtbij. Desondanks komt er niets van al die mooie plannen terecht. Europa zakt steeds dieper weg in het moeras, raakt meer en meer verdeeld en gaat ten slotte ten onder in de Tweede Wereldoorlog.

Wat is er precies gebeurd? Wat, als het wel was gelukt om een soort Europese Unie te vormen en wat had dit betekend voor het lot van zo vele mensen? Waarom lukte het toen niet, en wat kunnen we ervan leren?

Een indringend, maar vergeten verhaal uit de sleuteljaren van de twintigste eeuw, waarin de geschiedenis een andere loop had kunnen nemen en dat een spiegel vormt voor de Europese crisis in onze tijd.

Wij Europeanen. De vergeten geschiedenis van Europa, Uitgeverij Bas Lubberhuizen, Amsterdam 2015, ISBN 978-90-5937-431-7