In de kwestie van de Vluchtelingencrisis lijkt er geen tussenweg meer. Je bent of voor of tegen. Daarom is het een leerzame verademing om naar deze ‘Anne Will’ op het Duitse eerste net ARD te kijken. Televisie van een soort die in Nederland helaas is uitgestorven. Een vol uur lang ondervraagt een kritische journalist de Bondskanselier die geduldig verantwoording aflegt voor haar handelen en haar uitspraken. Heel anders dan de goedlachse soundbites van de alles wegwimpelende Mark Rutte en de discussies op kroegniveau in al die Nederlandse praatprogramma’s.

Heeft Merkel de deur van Duitsland niet wagenwijd opengezet met haar uitspraak begin september, ‘Wir schaffen dass’? Nee, legt Merkel uit. Want er is geen andere optie dan ‘es zu schaffen’.

‘Vluchten doe je alleen als je wanhopig bent, ook als het om economische redenen is’, om er aan toe te voegen dat er voor economische vluchtelingen geen plaats is. En of ze een plan had. Het is haar vele malen verwijtend gevraagd. Ja natuurlijk heeft ze een plan. Al weet ze niet hoeveel vluchtelingen er nog zullen komen. Maar zij kan het niet alleen uitvoeren. Daarvoor is een grote maatschappelijke inspanning van iedereen nodig. Dat een selfie van haar met een asielzoeker de wereld overgaat en dat daardoor mensen in het Midden-Oosten massaal hun koffers pakken is volgens haar een karikatuur van de werkelijkheid.

Tegenhouden? De Grenzen dicht? Dat is een futiele illusie, legt de bondskanselier uit. ‘Je kunt niet zoiets als een opnamestop afkondigen.’ Alleen Duitsland heeft al drieduizend kilometer grens en het gaat om miljoenen mensen die weg willen uit het Midden-Oosten. Die hou je niet tegen. Ook niet met muren en prikkeldraad. Wel moet er eerste opvang komen aan de buitengrenzen, in Turkije en Zuid-Italie, en moeten de lasten binnen Europa eerlijk worden verdeeld maar dat kost tijd met 28 landen. Ook zal Europa zich actief, veel actiever en doortastender dan nu, moeten richten op het wegnemen van de oorzaak, de burgeroorlog in Syrie en mensenrechtenschendingen in de Hoorn van Afrika. En ook dat kost tijd maar het kan. Ze staat in nauwe dialoog met de deelstaten en met de gemeenten en lagere overheden aan de ene kant en met ‘Brussel’ en de andere lidstaten aan de andere kant.

Ze hamert er op dat Europa deze crisis niet alleen kan managen, maar dat we het als Europese gemeenschap, continent ook aan onszelf zijn verplicht. We zijn een waardengemeenschap, zegt ze. Die draait om solidariteit, humaniteit, tolerantie, rechtstatelijkheid, een sociale markteconomie die vrij ondernemerschap stimuleert en zwakkeren beschermt. ‘En daar ben ik trots op.’

Ze zegt dat is moeilijk en onzeker is maar niet onmogelijk en dat we niet bang moeten zijn. Zij straalt in elk geval rust, vastberadenheid en optimisme uit. Een vrouw van Churchilliaanse proporties. Kijken dus. Kost wel een uurtje maar is goed voor je Duits.

De Ig Nobelprijs wordt jaarlijks uitgereikt aan tien onderzoeken die je ‘eerst laten lachen en daarna aan het denken zetten’. In NEMO blikken we op 3 oktober terug op de uitreiking van 2015, die plaats vond op 17 september in Harvard. Marc Abrahams, grondlegger en organisator van de Ig, presenteert deze Engelstalige ‘European Ig Nobel Show’ vol humor en wetenschap.

Marc Abrahams krijgt hierbij hulp van oud Ig winnaars Ilja van Beest, Kees Moeliker & Richard Stephens, wetenschapsjournalisten Ellen de Bruin & Martijn van Calmthout, en het Vlaams-Nederlandse ‘rocket science’ gelegenheidstrio Lieven Scheire, Diederik Jekel & Ionica Smeets.

Taalwetenschapper Mark Dingemanse, winnaar van de Ig Nobel Literatuurprijs 2015, wordt in NEMO gehuldigd waar hij ook vertelt over zijn bekroonde ‘huh-onderzoek’. Meedogenloze tijdsbewaker is Michael Diederich, want ook tijdens de European Ig Nobel Show geldt ‘wetenschapper hou het kort!’.

Het team achter het urine-onderzoek won de prijs in de categorie Fysica. Zij ontdekten dat alle zoogdieren die meer dan 3 kilo wegen hun blaas ledigen in zo’n 21 seconden. Kleine dieren hebben dan weer veel minder tijd nodig. Een rat heeft bijvoorbeeld een fractie van een seconde nodig.

Andere winnaars gebruikten wiskunde om te bepalen hoe een Noord-Afrikaanse heerser uit de zeventiende eeuw 888 kinderen kon verwekken in 30 jaar. Of maakten een gewicht aan een kip vast om te achterhalen hoe dinosaurussen mogelijk liepen.

Michael Smith van Cornell University liet zich dan weer 38 dagen lang elke ochtend tussen 9 en 10 uur steken door honingbijen. Nergens doet een bijensteek meer pijn dan in je neusgat. De bovenlip staat op de tweede plaats en pas daarna komen de schacht van de penis en de balzak.

Een studie naar de biologische effecten over intens kussen won een Ig Nobelprijs voor Geneeskunde.

De prijzen werden zoals elk jaar uitgereikt door echte Nobelprijswinnaars. Er zijn prijzen uitgereikt in tien categorieen.

De eerst Ig Nobelprijzen werden voor het eerst uitgereikt aan de universiteit van Harvard in 1991. Meestal gaat de prijs naar gefundeerd wetenschappelijk onderzoek dat op het eerste gezicht absurd is, maar dan toch doet nadenken.

(Bron: Nemo) (Bron: De Standaard)

Hier de registratie van de uitreiking:

Denk maar niet dat vliegen in de stratosfeer van de aarde super-krachtige motoren vereist. De nieuwe Perlan 2 Glider van de Europese vliegtuigbouwer Airbus, die zijn allereerste testvlucht voltooide op 23 september in Redmond, Oregon, is een klein zweefvliegtuig dat is ontworpen om de rand van de dampkring te bereiken door te “surfen” op de sterke luchtstromen van de Polar Vortex. Tijdens de eerste testvlucht bereikte het vliegtuig een zeer bescheiden 1.500 meter hoogte. Het doel is in juli 2016 m de Perlan Glider een hoogte van dertig kilometer te bereiken.Het huidige hoogterecord is 26 kilometer is in handen van de Lockheed SR-71 Blackbird. Dat verkenningsvliegtuig bereikte die hoogte in juli 1976. Ter vergelijking: een commercieel vliegtuig vliegt op ongeveer tien kilometer. (Op 20 kilometer hoogte beginnen vloeistoffen in je lichaam te koken als je geen drukpak draagt.) Op dezelfde manier als surfers golven in de oceaan berijden, klimmen piloten van de Perlan Glider op de sterke “berg golven” die te vinden zijn in bepaalde delen van de stratosfeer. Het bestaan van deze “berg golven” in sub-polaire gebieden is sinds de jaren 1930 bekend, maar pas onlangs heeft men in de de luchtvaart een manier gevonden om de theorie van het stratosfeersurfen in de praktijk te brengen. Dankzij berggolven die zich voortplanten van de troposfeer naar de stratosfeer, kunnen zweefvliegtuigen recordhoogten bereiken. In 1996 verstigde een vroege versie van de Perlan Glider zette hoogterecord voor zweefvliegtuigen op 17 kilometer. Ook al ontbreekt een motor, de Perlan Glider kan een kruissnelheid bereiken van meer dan 650 km/h – om u een idee te geven van de kracht van de Polar Vortex in bergachtige gebieden.

Meer informatie vind je op de website van Perlan

Hier een uitvoerig artikel (in Engels) over het project