Een belangrijke Impressionist
Pierre-Auguste Renoir was één van de beroemdste kunstenaars van de vroege twintigste eeuw. Als zoon van een kleermaker en een naaister, was Renoir van bescheiden afkomst. Hij was zesde kind, maar twee van zijn oudere broers en zussen stierven als baby’s. Het gezin verhuisde naar Parijs ergens tussen 1844 en 1846, woonde in de buurt van het Louvre. Hij bezocht een lokale katholieke school. Als tiener werd Renoir leerling bij een porseleinschilder. Hij leerde ontwerpen te kopiëren naar borden en ander servies.
Renoir, Wonderful
Het duurde niet lang totdat Renoir begon met andere vormen van decoratief schilderen om geld te verdienen. Hij nam ook gratis tekenlessen bij een door de stad gesponsorde kunstacademie, die werd geleid door beeldhouwer Louis-Denis Caillouette. Door te imiteren begon de negentienjarige Renoir met studeren en het kopiëren van een aantal van de grote werken in het Louvre. Vervolgens ging hij in 1862 naar de Ecole des Beaux-Arts. Renoir werd ook een leerling van Charles Gleyre. In de studio van Gleyre’s, raakt Renoir als snel bevriend met drie andere jonge kunstenaars: Frédéric Bazille, Claude Monet en Alfred Sisley. En via Monet ontmoette hij opkomende talenten zoals Camille Pissarro en Paul Cézanne.
Renoir, Twee zusjes op een terras.
In 1864 slaagde erin Renoir toegelaten te worden tot de jaarlijkse Parijse Salon met het schilderij ‘La Esmeralda “, geïnspireerd op een personage uit Victor Hugo’s roman Notre-Dame de Paris. Het volgende jaar exposeerde hij wederom op de prestigieuze Salon, dit keer met een portret van William Sisley, de rijke vader van kunstenaar Alfred Sisley. Terwijl zijn Salonwerken hielpen zijn bekendheid in de kunstwereld te vergroten kostte het Renoir moeite in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij zocht opdrachten voor portretten en was vaak afhankelijk van zijn vrienden, mentoren, en vaste gasten. De kunstenaar Jules Le Coeur en zijn familie waren lang pleitbezorgers van Renoir. Hij onderhield nauwe banden met Monet, Bazille en Sisley, verbleef soms bij hen of deelde hun studio’s. Hij leek geen vast adres hebben in het begin van zijn carrière.
Rond 1867 ontmoette Renoir Lise Tréhot, een naaister die zijn model werd. Ze stond model voor werken als “Diana” (1867) en “Lise” (1867). De twee raakten naar verluidt ook romantisch bij elkaar betrokken. Volgens sommige bronnen beviel ze van zijn eerste kind, een dochter genaamd Jeanne, in 1870. Renoir heeft zijn dochter nooit erkend. Hij moest in 1870 zijn carriere onderbreken toen hij werd opgeroepen voor het leger in de oorlog van Frankrijk tegen Duitsland. Hij diende bij een cavalerie-eenheid maar werd al snel ziek, dysenterie. Renoir kwam nooit in actie tijdens de oorlog, in tegenstelling tot zijn vriend Bazille die werd gedood die november van dat jaar.
Renoir, Pink Chestnut trees
Nadat de oorlog eindigde in 1871 vond Renoir uiteindelijk de weg terug naar Parijs. Hij en enkele van zijn vrienden, met inbegrip van Pissarro, Monet, Cézanne en Edgar Degas, besloten om hun werken op eigen initiatief in Parijs te laten zien in 1874 tijdens wat bekend staat als de eerste impressionistische tentoonstelling. De naam van de groep is ontstaan door de heersende kritiek die de werken afdeed als “indrukken” in plaats van voltooide schilderijen.
Monet, veld met klaprozen
Renoir gebruikte net als andere impressionisten een helder kleurenpalet voor zijn schilderijen, waardoor ze een warmer en zonniger gevoel geven. Hij gebruikte ook verschillende soorten penseelstreken. Hoewel de eerste impressionistische tentoonstelling geen succes was, vond Renoir er al snel andere beschermheren om zijn carrière vaart te geven. De rijke uitgever Georges Charpentier en zijn vrouw Marguérite kregen grote belangstelling voor de kunstenaar en nodigden hem uit voor allerlei bijeenkomsten in hun Parijse huis.
Dankzij de Charpentiers ontmoette Renoir beroemde schrijvers als Gustave Flaubert en Emile Zola. Hij ontving ook portretopdrachten van vrienden van het paar. Zijn schilderij “Mevrouw Charpentier en haar kinderen,” (1878) werd het pronkstuk van de officiële Salon het volgende jaar en bracht hem veel kritische bewondering. Met het geld van zijn opdrachten maakte Renoir verschillende inspirerende reizen in de vroege jaren 1880. Hij bezocht Algerije en Italië en bracht een tijd door in het zuiden van Frankrijk. In Napels werkte hij aan een portret van de beroemde componist Richard Wagner. Hij schilderde er ook drie van zijn meesterwerken, “Dance in the Country”, “Dans in de Stad” en “Dans in Bougival” rond deze tijd.
Renoir, Pont Neuf, Parijs
Naarmate zijn roem groeide begon Renoir te settelen. Hij trouwde met zijn oude vriendin Aline Charigot in 1890. Het echtpaar had al een zoon, Pierre, die was geboren in 1885. Aline diende als model voor veel van zijn werken, waaronder “Moeder verpleging haar kind” (1886). Zijn uitdijende gezin, met de komst van de zonen Jean in 1894 en Claude in 1901, was een bron van inspiratie voor een aantal schilderijen. Ook toen hij op leeftijd raakte bleef zijn handelsmerk de vederlichte penseelstreek om vooral landelijke en huiselijke taferelen te verbeelden.
Zijn werk viel hem zwaarder en zwaarder toen zich in het midden van de jaren 1890 reuma openbaarde, de ziekte die hem de rest van zijn leven zou plagen. In 1907 kocht Renoir een stuk grond in Cagnes-sur-Mer, waar hij een statig huis liet bouwen voor zijn gezin. Hij bleef werken, schilderen wanneer hij maar kon. Maar de reuma had zijn handen verormd. Renoir had ook een beroerte in 1912, waardoor hij in een rolstoel terechtkwam.
De wereldberoemde Renoir bleef schilderen tot zijn dood. Hij leefde lang genoeg om mee te maken dat een van zijn werken werd aangekocht door het Louvre, in 1919, een enorme eer voor elke artiest. Renoir stierf dat jaar in december in zijn huis in Cagnes-sur-Mer, Frankrijk. Hij ligt naast zijn vrouw, Aline (overleden in 1915), in haar geboorteplaats Essoyes begraven. Met zijn nalatenschap van meer dan tweehonderd kunstwerken, was Renoir inspiratie voor zo veel andere kunstenaars: Pierre Bonnard, Henri Matisse en Pablo Picasso zijn slechts een paar die van de artistieke stijl en methodes Renoir hebben geprofiteerd.
Bron: Waldina
